فکر سمی

فکر سمی

تفریح،اتلاف وقت است

هری ،پروفسور 50 ساله عادت داشت هفته ای 100 ساعت یا بیشتر کار کند.برای هری،مهمانی ،ورزش،فیلم دیدن،کنسرت،تعطیلات،بازی و هر سرگرمی دیگری،اتلاف وقت بود.

هری می گفت:«من به جای هدر دادن وقت ارزشمندم،مجله می خوانم،مقاله می نویسم،آزمایش انجام می دهم و خلاصه کارهای با ارزشی می کنم.»تنها استراحت هری،روزنامه خوانی بود.هیچکس او را آدم خوشحالی نمی دانست و نمی گفت هری زندگی لذتبخشی دارد حتی خود هری.در ضمن به نسبت وقت و نیرویی که صرف کارش می کرد،از او قدردانی نمی شد و معمولاًترفیع او را عقب می انداختند.

تحلیل

خیلی آدم ها مثل هری چون بیش از حد کار می کنند و فکر می کنند اگر بیست و چهار ساعت کار کنند خیلی پیشرفت خواهند کرد،رفته رفته از پا در می آیند و فرسوده می شوند.این گروه از آدم ها،هدف زنگی را سخت کوش بودن و پیشرفت،بردن،ترقی،رقابت و موفقیت به هر بهایی می دانند.آنها خودشان را آدم های مفید و مولدی می دانند و معمولاًبابت مولد بودن خود،پاداش های ملموسی مثل پول و لوازم زندگی می گیرند.

اما بعضی از آدم های مولد از این هم جلو تر رفته و وقت گذرانی را گناه دانسته و تفریح و سرگرمی را تنبلی،تن پروری،تن آسانی و بیعاری می دانند. آنها فواید تفریح کردن را دست کم می گیرند و به اندازه کافی به خود استراحت نمی دهند تا هوشیاری و تمرکز خود را حفظ کنند.

این گروه از مردم،علاوه براین که تفریح را بی ثمر و بی فایده می دانند،معتقدند تفریح،آنها را از هدف نهایی که تامین مالی و رسیدن به موفقیت شغلی خوب است ،باز می دارد.البته پول جمع کردن برای ایام طلایی بازنشستگی،عمل مقولی است .اما این به تعویق انداختن ارضا،اشکالاتی هم دارد.بعضی از آدم ها قبل از بازنشسته شدن می میرند؛یعنی چنان مریض احوال می شوند که نمی توانند از زحمات یک عمر خود لذت ببرند.عده ای هم سالها کار می کنند ولی به مال و اموالی که انتظار دارند نمی رسند.وانگهی بسیاری از بازنشسته ها نمی توانند از زندگی حداکثر بهره را ببرند چون این کار را نیاموخته اند معتادان به کار،یک عمر کارمی کنند ولی هرگز طعم تفریح و تفنن را نمی چشند و به هیچ چیز علاقه و دلبستگی پیدا نمی کنند.

چون کار و سرگرمی دورکن زندگی سالم هستند ،بنابراین باید بین آنها تعادل برقرار کنید.اگر واقعاً از زیاد کار کنید.ولی برای آن که فرسوده نشوید و فشار روانی ،شما را از پا در نیاورد،با هدر دادن بخشی از وقت تان برای تفریح و تفنن ،تجدید قوا کنید.این اتلاف وقت ، شما را سرزنده و هوشیار کرده و کمک می کند کارهای ضروری خود را به نحو احسن انجام بدهید.یکی از بیماران ما می گفت«من عاشقعاشق پیاده روی طولانی هستم ولی هر وقت می خواهم پیاده روی کنم،احساس گناه وجودم را می گیرد چون می بینم کار های ناتمام زیادی دارم.»اما او غافل بود که پیاده روی طولانی،سلامتی وی را تضمین می کند و باعث می شود سالیان متمادی به کار های مهم خودش برسد.او می توانست با انجام کارهای لذت بخش ،بدون آنکه احساس گناه کند و با آمیختن کار و تفریح،کیفیت زندگی خود را ارتقا دهد.

مطالعات روان شناسی نشان داده اند توزیع رفتارها(مثلاًآمیختن کار و تفریح)کیفیت و بهره وری زندگی را بالا می برد.تفریح و بازی ،باطری شما را شارژ می کنند و تمرکز و اثر بخشی کارتان را بیشتر می کنند عده کمی می توانند بدون 10تا15 دقیقه استراحت،تمرکز خود را بیش از دو ساعت حفظ کنند.کسی که کاری را هشت ساعت به طور مستمر انجام می دهد معمولاًکمتر ازکسی که هر یک ساعت یا بیشتر ،10دقیقه استراحت می کندو در کل هفت ساعت کار می کند کارایی دارد.

بی وقفه کار کردن،کارایی را کم می کند.هنگام استراحت هم باید کاری انجام بدهید که با کار قبلی تان فرق دارد. برای مثال اگر روی مقاله ای کار می کنید یا یک کتاب دانشگاهی می خوانید،در وقت استراحت،کاردیگری مثل پیاده روی انجام بدهید یا به دوست تان تلفن بزنید چون انجام دادن این نوع کارهای کاملاًمتفاوت بیش از مثلاًروزنامه خواندن یا حتی خواندن کتابهای فکاهی قوای شما را تجدید می کند.

یادتان باشد اگر تفریح را در زندگی خود جا ندهید ممکن است خیلی کار کنید ولی نتیجه کمی بگیرید.

پاد زهرها

نجواهای درونی اصلاحی:

-آدم ها به تفریح احتیاج دارند تا باطری خود را شارژکنند.

-تفریح ،حق مسلم من است.

-یکسره کار کردن،برای هیچکس خوب نیست.

-کار زیاد یعنی نتیجه گیری کم.

-کار برای زندگی،نه زندگی برای کار

-با تفریح،مثمر ثمرتر خواهم بود.

-خوشگذرانی ،اتلاف وقت نیست.

-اگرامروز از زندگیم لذت نبرم،شاید فردا دیر باشد.

باور مخالف مثبت

استراحت،سرگرمی و آرامش هم لازم هستند. 

منبع :سایت فکر نوhttp://www.fekreno.org//