آنچه در توان داشته ام
در هر حرفه ای که هستید نه اجازه دهید که به بدبینیهای بی حاصل آلوده شوید.نه بگذارید که بعضی لحظات تأسف بار که برای هر ملّتی پیش می آید،شما را به یأس و نامیدی بکشاند.در آرامش حاکم بر آزمایشگاهها و کتابخانه هایتان زندگی کنید،نخست از خود بپرسید؛«برای یادگیری و خود آموزی چه کرده ام؟» سپس همچنان که پیش می روید بپرسید«من برای کشورم چه کرده ام؟»و این پرسش را آنقدر ادامه دهیدتا به این احساس شادی بخش و هیجان انگیز برسید که شاید سهم کوچکی در پیشرفت و اعتلای بشریت داشته اید.اما هر پاداشی که زندگی به تلاشمان بدهد یا ندهد،هنگامی که به پایان تلاشهایمان نزدیک می شویم،هرکداممان باید حق آن را داشته باشیم که با صدای بلند بگوییم:
من آنچه در توان داشته ام انجام داده ام.
مطالب جالبی بود
سلام
روز بخیر
وقت کردین یه سری به وبلاگ منم بزنین خوشحال میشم
من معلم نیستم یه مدتی مربی قران و بدنسازی بودم تجربه داشتن شاگرد رو دارم ولی معلم نیستم.فقط همشهریتون هستم.اگه مایل باشین میتونیم خواننده ی مطالب همدیگه باشیم به یادگیری هرجور مطلبی علاقه مندم.مخصوصا اگر در زندگی قابل اعمال باشه.نمیدونم شما چقدر به شعر و البته درچه قالبی در چه سبکی علاقه مندین..
منتظرم
موفق باشین.